Borstkanker ‘-onder’, (‘boven’ en ‘ tussen’) zoek
Vandaag was het de dag van mijn eerste borstonderzoek van het bevolkingsonderzoek. Als vijftig-jarige word je als Nederlandse vrouw uitgenodigd om mee te doen aan een onderzoek om vast te stellen dat je twee gezonde borsten hebt.
Prachtig initiatief natuurlijk, hoe eerder je zulk leed ontdekt, hoe eerder er iets aan gedaan kan worden of dat je borsten in ieder geval “behouden” kunnen blijven.
Omdat ik thuis door tijdgebrek of concentratieproblemen door andere factoren in huis nogal eens chaotisch met mijn bijzondere poststukken ben, ben was de brief met de vraag of ik een afspraak wilde maken voor dit onderzoek al geruime tijd uit mijn ‘beeld’ verdwenen……
De eerste brief voor het borstkankeronderzoek was gedateerd “februari” en inmiddels was de tweede binnengekomen en het was al april geworden. Oeps, het zal toch wel belangrijk zijn dat ze je wel twee keer herinneren, het zal wel niet zijn omdat ze mij zo aardig vinden en zo graag willen ontmoeten, dus toen maar vlug gebeld voor een afspraak.
Eigen schuld dikke bult zou mijn moeder zeggen, de agenda in Gouda stond al volgeboekt dus of ik uit wilde wijken naar een andere plaats, dichtstbijzijnde of misschien alleen het bekendst in mijn oren klinkend was Woerden.
De avond ervoor de Tom –Tom opgeladen, zodat ik me niet zo druk hoefde te maken. De nacht ervoor nachtdienst, daarna 4 uurtjes slapen en dan in de auto springen.
Een uur van te voren stapt ik in de auto en stel de TomTom op het juiste adres in. Ik wil dat schermpje aan de autoruit bevestigen en daar begint het al……waar is de zuignap die aan dat raam moet gebleven????
Een uur van te voren stapt ik in de auto en stel de TomTom op het juiste adres in. Ik wil dat schermpje aan de autoruit bevestigen en daar begint het al……waar is de zuignap die aan dat raam moet gebleven????
De hele auto wordt grondig nagevoeld over de grond, of dat ding de vorige keer niet is gevallen of niet goed in het koffertje is opgeborgen.
De vlekken in mijn nek schieten als paddenstoelen omhoog in no-time want die klok tikt maar verder en ik moet nog benzine tanken ook………grrrrrgrrrrrr.
Ik ben natuurlijk helmáál niet nerveus dus waarom doe ik nu weer zo paniekerig? Onbewust ben ik toch nerveus omdat ik naar een vreemde plek moet voor iets onbekends…..
Waarom kom ik op één of andere manier altijd op het nippertje ergens gestressd aanhobbelen, terwijl ik zo op tijd weg ging en alle voorbereidingen op de goede manier heb gedaan……ik kijk of ik die zuignap niet gewoon op dat raam kan plakken en zie dat de schroef die eerst op het raam moet keurig zoals ik gewoon bén aan het navigatieschermpje vastzit.
Oh jaaa, omdat dat anders niet allemaal in het koffertje paste toen ik hem de laatste keer gebruikte…….doingdoing, wakker worden!!! Op naar de benzinepomp, dwars door alle aanwijzingen heen van de rustige warme stem van mijn navi-operator…….en op weg naar Woerden.
Het ging best goed tot het moment dat ik niet bij Woerden van de weg wordt gestuurd door mijn Navi maar bij als ik het goed heb Nieuwerbrug.
HELP! Wat gaat ‘ie nu weer doen, maar ik vertrouw blindelings op mijn TomTommie, het is mijn grootste vriend……..dus toch maar verder op de aanwijzingen van die warme omfloerste stem……..door the middle of nowhere, ergens in de buurt van weet ik veel.
Echt hè, over landweggetjes alsof er nog geen rijksweg aangelegd is…..weggetjes waar ik graag op wandel en fiets maar die ik met de auto en de zenuwen liever niet berijd.
Een race tegen de klok en de omfloerste stem zegt ook al niks meer……het finish-netje op het scherm zegt dat ik er ben maar ik zie nog nergens een brandweerkazerne waar die onderzoekscabine zou staan…….. Daar heb je het al, het is een verrijdbaar onderzoeksstation…..wie zegt dat het nog wel staat waar die mevrouw het over had door de telefoon?
De zenuwen gieren door mijn keel omdat mijn autoklokje zegt dat het bijna half twee is, maar als ik door de volgende bocht kom zie ik opeens een Brandweerkazerne, gewéldig, ik ben een TOPPERTJE, ze heeft het gered!
Aan die verrijdbare cabine zit een metalen trap en ik struikelde zowat naar binnen alsof ik de finish zelf nog moest halen nadat mijn autootje dat al had gedaan.
Ik moest mezelf bekendmaken en legitimeren en mocht even wachten tot er een kamertje leeg was om mezelf uit te kleden. Tijd om te ‘zennen’ en rustig adem te gaan halen.
Húh? Uitkleden? Toch alleen die borsten maar zeker? Ik werd naar het kamertje geroepen en de mevrouw zou me aan de andere kant weer ontmoeten. Gezellig, misschien krijg ik nog wel een kopje thee! Ik schiet mijn bovenkleding uit en hang het op, en dan sta je daar…..vette spiegel voor je blubberbuik, grijze haren, nou, dan gaat er wel wat door je heen!
Gelukkig, ik hoefde niet zo lang naar mijn ouder wordend lichaam te kijken, ik werd uit mijn 50+ hokje gehaald. Nu weet ik weer waarom ik liever in het donker vrij….
De borsten zijn nog nooit zo uitgebreid aanschouwd en bevoeld als daar, ik voelde mij als ‘door de mangel’ gehaald, letterlijk en figuurlijk!
Ik had het gevoel dat mijn twee stevige borsten opeens als theezakjes waren gekneed, de thee is al getrokken en de zakjes kunnen nu weg……..
Over twee weken krijgt u de uitslag persoonlijk bij u thuis mevrouw………voorlopig heb ik wel uitslag genoeg!
Life @ miss HanneZ, april 2012
