Domino of Chocola…….
Een jaar
of zes geleden was ik nog maar net begonnen als "gastvrouw" in een zorgcentrum op
een afdeling met demente bewoners.
Als gastvrouw geef je de bewoners alle drinken en eten wat ze nodig hebben, alsmede de aanvullende voedingsproducten wanneer zij niet voldoende eten en drinken. Als zij hun eten niet zelf kunnen opeten help je ze erbij en je zorgt ervoor dat de huiskamer en keuken weer schoon en opgeruimd wordt na de maaltijden. Je zet koffie en thee en schenkt daarbij iedere bewoner mogelijk wat aandacht.......
Inmiddels is de tijd
is nu alweer helemaal anders maar zes jaar geleden had je als gastvrouw nog
tijd tussendoor over om wat extra te doen voor de bewoners, zoals voorlezen of om een spelletje
doen.
Op een gegeven moment wilde ik aan een spelletje Domino met een bewoonster beginnen maar ik maakte me ( perfectionist die ik ben) zorgen om de spelregels die ik niet goed wist.
Op een gegeven moment wilde ik aan een spelletje Domino met een bewoonster beginnen maar ik maakte me ( perfectionist die ik ben) zorgen om de spelregels die ik niet goed wist.
Eerst moest ik op zoek in drie verschillende doosjes naar een aantal dominostenen van eenzelfde formaat en toen moest ik mensen raadplegen hoe de spelregels eigenlijk waren. Hoeveel stenen mag ieder pakken en wie mag beginnen……heb ik ook een dobbelsteen nodig?
Als
klein kind had ik het mijn overgrootvader in het rusthuis zien spelen, die had
dan reuze schik maar het enige wat ik ervan wist was dat je met het goede
aantal oogjes aan moest sluiten op de vorige speler…….
Eindelijk
waren de stenen overeind gezet en het spel kon beginnen.

Ze
lachte vriendelijk naar mij en ze stak het blokje domino eerst in haar kopje
thee en daarna in haar mond en probeerde het blokje op de helft te breken met
haar gebit.
Blijkbaar begreep ik nog niet goed wat dementie inhield……ze dacht
dat het chocola was…….