Er zijn momenten dat ik terugval in mijn onzekerheid. Niet met een simpel treetje maar met een volledige vrije val.Onzekerheid over wie ik ben of voor wie ik wat waard ben.
De afgelopen jaren heb ik veel geleerd over mezelf en heb veel dingen in mijn denken en doen veranderd. Ik heb geleerd dat ik een uniek mens ben en in mijn kwaliteiten mag geloven en ze ín mag zetten.
Schrijven is één van mijn kwaliteiten, ik probeer via mijn Blogs mensen een "kijkje" te geven in mijn wereld. Ondermeer de wereld van een HSP (Hoog Sensitief Persoon.
De wereld van een wandelaar die letterlijk èn figuurlijk steeds grotere afstanden leert wandelen en
de kleine wereld van een onzeker mens die groeide in haar ontwikkeling. Vanuit het bestaan van een getrouwde huisvrouw en moeder van vier kinderen die via het gastouderschap en schoonmaakwerkzaamheden bij derden uitgroeide tot en met de voltooide opleiding verzorgende en dan nu de opleiding tot EVV.
Een niveau waarvan ik nooit had gedacht het te kunnen bereiken.Er zijn er momenten dat ik wéét dat ik trots op mezelf mag en moet zijn, trots op wat ik bereikt heb als alleenstaande werkende moeder van inmiddels bijna 52.
Een aantal weken terug had ik een Blog geplaatst waar ik zoveel positieve reactie op kreeg dat de tellerstand van lezers op 112 stond gisteren. Het leek een pil van begrip en herkenning te zijn voor velen.Het was een Blog over een roerige dag in de zorg......het was een Blog waarin ik vertelde wat er soms op één dag zomaar gebeurt in de zorg. Een dag waarop ik het zo graag anders zou hebben gezien maar dat je soms machteloos bent en er op dat moment niets of weinig aan kunt veranderen.
Helemáál niet bedoeld om negatief over bewoners te praten of over wie dan ook. Gewoon wat er die dag allemaal gebeurde en wat ik als EVV in wording daadkrachtig op moest lossen!(een van de twee leerdoelen voor mij in de opleiding)
Ik was dus blij dat ik aan het eind van die dag voldaan naar huis kon gaan en de families die ik gesproken had tevreden had kunnen stellen!
Gewoon als leerdoelen dus......niets ten nadele van IEMAND!
Ik kreeg zelfs een anoniem compliment in de reacties onderaan de Blog dat diegene kon merken uit mijn verhaal dat ik met heel mijn "HART" werk.....en dat ik het mooi onder woorden kan brengen. Ik vind dat een prachtig compliment!Helaas waren er ook mensen die de Blog gelezen hebben en zich er een andere mening over gevormd hebben dan de bedoeling die ik ermee gehad heb. Het zou kunnen dat er mensen herkenbaar zouden zijn voor de buitenwereld. Hier kan ik mij niet helemaal in vinden,omdat ik de verhalen van mijn komend EVV-schap in wording alleen maar heb willen schrijven om aan te tonen dat je uit welke diepte je ook komt een heel eind kunt groeien.
Ik kan me uiteraard wel in zulke meningen en gedachten verplaatsen omdat ik als ontzettende HSP een enorm inlevingsvermogen heb. Hooguit mensen die de personages persoonlijk kénnen kunnen de personages eruit halen en niet méér dan deze personages. Nergens staat in het stuk waar ik precies werk en er is geen naam genoemd. Als er perongeluk mensen negatief over mijn Blog hebben gepraat is dat mogelijk door toedoen van babbelgrage mensen tot stand gekomen. Ik voel mij misplaatst beschuldigd en voel mij daar erg verdrietig over.
Met geen negatief woord heb ik zelf over mijn werk, mijn rol als EVV of over personen gesproken. Dat was ik ook geenszins van plan!
Uit respect voor anderen heb ik AL mijn Blogs die onder de KOP 'werk, ambities-en carriere-dingen' stonden terug genomen en vind het heel erg jammer dat mijn goede bedoelingen niet door elke lezer goed begrepen werden.
~~
Ik loop op de tast op een denkbeeldige trap in de lucht. Ik ben vanuit mijn vrije val op eigen kracht mijn eenzame weg aan het terugvinden.Op dit moment verschuil ik mij in de schaduw van mezelf......en wil onzichtbaar zijn als mijn eigen schaduw op het moment dat de zon achter de wolken gaat.
