Met een 'kwartet' dochters is het al heel veel jaren 'druk' in mijn huis. Er vliegen kinderen 'uit' en soms komt er één terug om te eten of te logeren. Helemaal gezelli!Soms heb je even voor een kind wat minder aandacht door problemen van de ander en dan is het goed om eens iets gezelligs doen met één of twee van de kinderen. Dat zou goed zijn voor de versteviging van de 'moeder & kind-band'. Een moment iets met één of twee dochters apart doen in plaats van samen of zelfs met vrienden of andere mensen erbij. Om deze reden hadden we bedacht op een zonnige dag een dag naar het dichtstbijzijnde strand te gaan........
Het plan was gesmeed!
De avond ervoor had ik avonddienst en was pas laat thuis. Toen ik thuis kwam stonden alle lampen in de huiskamer aan maar kinderen zag ik niet. Alle Luxaflex zaten dicht omdat het een warme dag was geweest. Ik had niet in de gaten dat de kinderen op het balkon zaten, totdat ik tussen de Luxaflex door twee sigaretten licht zag geven. Ze waren aan het 'chillen' en zij bleken een behoorlijk slokje op te hebben.....het was wel zo gezelli en ontspannen dat we aan de praat bleven. Uiteindelijk gingen we allemaal erg laat naar bed.
De 'planning' was dat we om 10.00uur de volgende ochtend zouden vertrekken. Een dochter snapte niet wat je zo vroeg aan het strand moest doen omdat het dan nog koud was.
De betreffende ochtend moesten er 'verse' broodjes worden gebakken dus moeders 'Funny Sunday Bakery' was al vroeg open. De enige die vroeg uit de veren was , juist, dat was ik....om die broodjes te bakken. Verder moesten er nog een aantal 'zoete' broodjes gebakken worden om de meisjes eraan te herinneren dat we een dagje naar het strand zouden gaan.
Om kwart over 11 was het toch zo ver dat we de broodjes en het koude drinkwater in de tassen hadden gepropt en klaar waren om te gaan. Het wordt nooit anders, het is altijd al zo geweest. Nummer twee wacht tot nummer één klaar is, maar omdat die nog niet klaar is gaat nummer twee nog maar wat anders doen zodat de nummer drie uiteindelijk nog maar een wasje gaat vouwen of strijken om de 'wachttijd' op te vullen.
Je kúnt een tijd afspreken maar het is bijna kansloos.
Vervolgens drie geïrriteerde mensen in een auto, moet er nog benzine getankt worden, een snoepje voor in de auto gekocht, cash-geld uit de muur getrokken voor de parkeerplaats aan het strand en ja hoor het kon gaan gebeuren! HOERA......en zo vertrok de Familie 'Birkenstock' pas om bij twaalven naar het strand in plaats van om tien uur.
Het was goed geregeld qua parkeren, het werd in banen geleid, het kostte vijf euro voor de hele dag, hoe lang die dag ook zou duren. (Bij nader inzien maar gelukkig, anders had ik beter een dagje een hotelkamer kunnen huren.)
Toen de meisjes uit de auto waren, werd er weer 'gepraat';
Jeetje, wat een berg moeten we op lopen, jeetje wat ben ik moe, volgens mij kwam er verder weinig hoopgevends uit de mondjes. Ik vroeg me af of ze nu liever thuis waren gebleven. Maar nee hoor mam, we vinden het ècht heel leuk en gezellig om iets 'samen' te doen.......(????)
Na het prachtige zandplaten pad opgelopen te hebben dat lang niet zo stijl was als het duinpad dat wij altijd over moesten lopen in Renesse kwamen wij op het strand aan.
Een prachtig schoon strand en omdat de meiden niet te ver wilden lopen, spreidden wij al snel de handdoeken in het zand uit. Later bleek dat wij iets verder hadden moeten lopen omdat wij erg schuin lagen omdat we op de 'afloop' lagen van het duinpad.
Nou ja, dan ga je niet nóg een keer opstaan, daar word je zo moe van! Pfffffff.
Hoe moe de meisjes waren heb ik de rest van de dag gemerkt aan de 'diepgaande' gesprekken die zij met mij voerden.........
Ik had voor de zekerheid nog een foto van de strandpaal gemaakt dat ze zouden weten waar 'MAMA' was als ze zouden gaan lopen.........
Het leek mij het beste om verder te lezen in mijn boek. Het boek had bij toeval wel een heel grappige toepasselijke titel:
De meisjes vonden dat ze een fantastisch leuke dag hadden gehad. JA, mama, dat moeten we echt váker doen!!!!
