De afwasborstelgeneratie

Ik kom uit de afwasborstelgeneratie.....

Na maanden ruzie over wie er de afwas moet doen, zou doen, gáát doen of volgende week misschíen een momentje over heeft om die plicht na te komen staat er sinds vandaag plotseling een 'nieuwe' (tweedehands) Truus van een eerstehands oma.

Behalve ikzelf had oma blijkbaar ook 'schoon' genoeg van het geklaag en geruzie over die stomme afwas en ondanks ik mijn moeder heel dankbaar ben, heb ik toch wel een beetje het gevoel dat ik aan het kortste eindje trek bij mijn dames.

Je kunt er natuurlijk 'kort' over zijn; afwassen is niet leuk, maar om er zoveel problemen van te maken, daar kun je blijkbaar heel 'lang' over zijn.

Vanaf het moment dat ik en mijn zusje een theedoek konden vasthouden, hebben wij wanneer het mogelijk was samen af moeten drogen wat mijn moeder af had gewassen.
Je hoort weleens dat het goed is voor gesprekken, toch was het bij ons net als bij de meeste andere mensen een afwas lang, gebakkelei.

Mijn moeder waste af, dat behoefde geen discussie, tot zover mooi! Vervolgens legde mijn moeder het bestek en de pannen aan de rechterkant van het aanrecht en de borden, melkbekers etc aan de linkerkant van het aanrecht. Je zou zeggen dat het dan eerlijk verdeeld zou zijn toch?

Totdat mijn zusje naar het toilet ging en ik daar verder stond af te drogen. Als zij dan terugkwam, treuzelde zij met dingen die zij vervelend vond om af te drogen, net zo lang tot het ruzie werd. Ik weet nog dat ik, omdat ik de oudste was, om die reden ook de 'wijste'  moest zijn. Ik moest stoppen met zeuren, al vraag ik me nog af wie er in dat geval dan de 'wijste'  was.........

Toen mijn meiden (het zal wel een reden hebben dat ik er wel vier kreeg?) groot genoeg waren om een theedoek vast te houden, kregen wij een afwasmachine.
Zij hebben helaas hierdoor niet ervaren hoe 'gezellig' het was om samen af te wassen. Want natuurlijk is er ook vaak gelachen onder het afwassen!

Toen ik met twee dochters hier in de flat kwam wonen, hadden de meisjes het te druk met 'chillen' en nieuwe vriendinnen maken.

Er bleef geen tijd om af te wassen......wat zeg ik? Er bleef niet eens tijd om de boel op het aanrecht te zetten! Als ik laat thuis kwam uit een avonddienst, vond ik de pannen en de borden onaangeroerd op de eettafel en moest ik met grof geweld de pannen leegbikken. Tot ik er zo chagrijnig van werd, dat er al snel een tweedehands afwasser gekocht werd op Marktplaats, de plek waar ik van alles en nog wat op de kop tikte. Ik zou wel weer de 'wijste' zijn......


Na zes jaar dagelijks ruzie, wie de afwasser dan in- en uit zou ruimen, was ik blij dat het kreng kapot ging, weer wat ruzie minder hoopte ik......ik regelde het grof vuil om hem op te halen als we er zelf voor konden zorgen dat het apparaat beneden aan de straat zou staan voor half 8 in de ochtend.

Ik verkondigde dat ik geen andere afwasser meer wilde. Omdat zij hem toch niet -in en uit wilden ruimen, stond het aanrecht naar mijn gevoel nét zo vol als wanneer ik met de hand zou afwassen.

Het commentaar luidde dat ik dan maar zelf af moest gaan wassen, want daar was ik 'moeder'  voor. Jaja.....in mijn vorig leven misschien, toen ik geen baan en studie buiten de deur had, maar in deze tijd hoort dat toch anders te werken, had ik zo het idee.

Dat idee mocht ik hebben, maar de dames dachten er anders over.

Het blijft hier ook twee tegen één, het is net een lotto-formulier.

Zij komen uit de afwas'machine'-generatie. Dan kun je tenminste als huisvrouw ook doordeweeks kunstnagels dragen (die blijven plakken)......

Tenminste, als je niet áf gaat wassen! Duhuh.....