Een nieuwe Hanneke in de maak!!!!

IK WORD EEN BLOGGER

Ik wil vandaag de eerste echte Blog plaatsen.
Dit is de allereerste échte Blog, die ik op mijn Hyvespagina ook heb staan omdat het daar wat mijn "groei" betreft allemaal begon........

Groter groeien in mijn tweede leven.....

22 okt 2007, 01:14
Een nieuwe Hanneke in de maak.....
Als je nog nooit in jezelf geloofd hebt, valt het niet mee om dat te veranderen als je inmiddels 46 jaar geworden bent.

Er is een psychologe aan te pas gekomen en zowaar wist zij wat ik mankeerde........
Ik blijk een HSP'er te zijn.....GELUKKIG!!!!

Het heeft eindelijk een andere naam gekregen dan een "zeiko" te zijn omdat ik bang ben fouten te maken, bang ben voor grote menigtes, bang ben de weg weer eens kwijt te zijn, bang ben voor nieuwe dingen in mijn leven omdat je dan weer eens niks begrijpt. Mijn hersenpan lijkt "dicht" te klappen van veel nieuwe informatie tegelijk..... of bang ben wáár dan ook voor......

Een HSP'er is een Hoog Sensitief  Persoon, wat gewoon op Google ingetypt kan worden voor meer uitleg en een "zelftest".
De psychologe zei dit meteen na het "intake" gesprek al.
Het is geen "ZIEKTE" (ook al wordt iedereen in je omgeving "GEK"van je) maar een "GAVE". Je moet er alleen even mee om leren gaan.........!

Jaja, alleen maarrrrrrrr.

Je bent goed zoals je bent en het is iets wat vooral voorkomt bij perfectionistische mensen zoals jij zei ze!

Han, je mág fouten maken....dat was wat na dat eerste gesprek geloof ik de meeste indruk maakte en een voornamelijk "bevrijdend" gevoel gaf.
Als je fouten mag maken sta je waarschijnlijk ook meer open om dingen te kunnen leren......

En dát terwijl ik het hoofdstuk leren & school na het fiasco "autorijexamen" voor de rest van mijn leven wel "gezien" had.

Na vier keer van de zenuwen stomme fouten maken omdat die meneer op je vingers zit te kijken en vragen stelt onder het rijden haalde ik uiteindelijk wél mijn rijbewijs maar "leren" dát zou een afgesloten hoofdstuk zijn voor de rest van mijn leven!
Een sterk persoon die mij nog óóit aan het leren zou krijgen, het bracht niets dan ellende en narigheid!
Wordt vervolgd......

Vervolg:
Dinsdag 16 december 2008
Inmiddels is er heel wat veranderd in mijn leven!
Na mijn scheiding eind 2005, die in werking werd gezet doordat mijn oudste dochter bij een natuurgeneeskundige was geweest en mij op de waarheid van mezelf wees moest ik werk zoeken om de kost te verdienen.

Na een onprettige ervaring bij maatschappelijk werk waar mij gezegd werd dat er niemand zat te wachten op een vrouw van 44 jaar met een lage opleiding (LEAO-diploma) was er in april 2006 een mevrouw bij een Zorgcentrum die wél in mij geloofde en mij aannam als aankomend voedingsassistente.

Eindelijk een baan die toch een beetje met de zorg te maken had waar ik al in mijn prilste jeugd van droomde.....
Als kind lag ik vaak in het ziekenhuis en wilde altijd later ook voor zieke kinderen zorgen.

De baan als voedingsassistente zou een cursus nodig hebben, echter de cursus kwam nooit en de voedingsassistentes gingen ertussen uit wegens bezuiniging.
Gelukkig mochten mijn uren blijven en mijn baan werd nu "gastvrouw" op dezelfde PG-afdeling(dementen) waar ik was begonnen.

Het was heel fijn om te doen maar de uitdaging was minder dan die van voedingsassistente. Als voedingsassistente mocht ik mensen te eten en te drinken geven die kauw of slikproblemen hadden, nu deed de verzorging dat in het vervolg.
De wens om de mensen écht te mogen verzorgen werd weer sterker en sterker.......

Ik heb gesprekken gehad over wat mijn kansen waren om de opleiding te mogen doen en na wat omwegen en op mijn beurt wachten mocht ik vanaf juni 2008 op mijn eigen afdeling als aspirantleerling beginnen.

Door mijn faalangst dacht ik zelf meer aan niveau 2(helpende of zorgassistent)maar het zorgcentrum geloofde wél in mijn kunnen en wilde dat ik voor niveau 3 (verzorgende IG) ging omdat je dan ook een aantal medische handelingen mag verrichten waar het zorgcentrum vaker tekort aan had/heeft.

Het voelde vanaf de eerste dag heel goed aan, alsof ik heel zelfverzekerd was......omdat ik niet bij "vreemde" mensen hoefde te beginnen maar bij de mensen waar ik al twee jaar voeding en drinken voor verzorgde. Zeker een dikke "plus" te noemen in mijn geval.

In september 2008 is de opleiding begonnen op het ID-college in Gouda waar ik in 2011 hoop mijn diploma te halen.........
Wordt vervolgd

Vervolg......27 september 2011

IK BEN GEDIPLOMEERD VIG'er !!!!!!!!!!

Op 13 september 2011 is mijn droom de werkelijkheid geworden, ik bezat ergens diep van binnen écht de kracht om mijn jeugddroom te verwezenlijken.

Na deze drie jaar van de opleiding èn nog een poging tot een nieuwe liefdesrelatie van ruim twee jaar geloof ik uiteindelijk ook echt in mezelf zònder dat iemand dat een aantal keren tegen mij moet zeggen en dat is bijna het grootste wonder.

Ik dank iedereen in mijn naaste omgeving uit de grond van mijn hart, die mij geholpen heeft telkens opnieuw de kracht te vinden om dóór te zetten (en mij de juiste schoppen vóóruit te geven) als ik het tòch weer eens dacht niet te gaan halen en de moed liet zakken.........