TomTom

Mijn grootste vriend heet TomTom

Sinds kort heb ik een belangrijke schoolvriendin 'Prima-Ballerina' van mijn Mavo-tijd terug in mijn chaotisch leven.
De reden dat ik haar zocht is een schoolvriend uit diezelfde tijd op de Mavo en die in Volendam woont.
De 'Volendamse Gouwenaar' wil graag met zoveel mogelijk vrienden uit die tijd een gezamelijke foto laten maken in Volendams kostuum.

Na enig zoeken op Facebook vond ik haar en hebben wij in de stad een keer geluncht samen.......wat meteen naar méér smaakte en we hielden contact.
Het contact is meestal op Facebook, ik als ik thuis achter de PC zit en zij overal op haar telefoon. Ik kan haar altijd bereiken en dat is prettig want wat wij toen nog niet wisten is dat zij misschien wel een belangrijke rode draad kan zijn om nu mijn leventje een beetje terug op de rails te krijgen.
Samen met een andere vriendin 'Zeeuws Meisje', zorgt zij ervoor dat ik weer overzicht krijg in alles wat ik moet doen om mijn opleiding EVV te voltooien. Fijn om zulke vriendinnen te hebben!

Prima-Ballerina is pas geleden geopereerd aan haar heup, dus ik zou deze week eens een huisbezoek aan haar brengen in Capelle aan den IJssel.
Ligt hemelsbreed niet zo ver van Gouda af, dus na de computercursus voor het werk, stelde ik mijn 'Tommie' in om mij op de beste manier bij haar voor de deur af te leveren.
Het was een vreemde rit, ik dacht dat ik naar de rijksweg A12 geleid zou worden maar Tommie deed hele andere dingen......ik werd over een soort dijk gestuurd door Nieuwerkerk, totdat ik een haakse bocht naar rechts en gelijk weer rechts moest maken. Toen stond ik op een soort car-pool plaats midden in een weiland.......

Maarrrrr ik laat niet met me sollen dus ik draaide mijn 'Kaatje Mossel' weer om en liet Tommie opnieuw de weg vertellen want ik ben heel trouw aan Tommie, wát hij ook zegt!
Ik denk wel dat Tommie ietwat vreemd staat ingesteld want dat ik niet over de A12 of de A20 werd geleid bleef ik vreemd vinden. Ik ben misschien in de war met Utrecht of Rotterdam  maar dat is mijn gebrek aan oriëntatievermogen.

Na wat ge'slalom' kwam ik in een buitenwijk van Capelle en kwam ik wonderwel op het goede adres.....althans op een veel hoger nummer dan waar ik moest zijn maar daar hield het op met autorijden omdat het parkeerplaatsen waren tussen huizenrijen in.
Ik parkeerde op een hoek waar ik tussen een rij huizen door kon lopen en waar een bordje stond met een aanwijzing voor de weg naar het huisnummer waar ik moest zijn.

Op het bordje stond dat het 40 meter lopen was. Volgens mij was het verder maar ja het is uit je hoofd zonder TomTom ook moeilijk in te schatten wat 40 meter is.
Ja, ook al loop ik genoeg, ik heb geen meetlat onder mijn schoenen. Het zou misschien wel een idee zijn naar later in de avond bleek.....

In ieder geval was het een leerzame middag, kennis gemaakt met zoonlief en we aten met zijn drietjes de warme maaltijd alvorens ook manlief thuiskwam.

Het werd tijd om op te stappen, het was inmiddels al kwart voor tien geworden.
Prima-Ballerina liet mij uit en keek me na tot ik aan het eind van de voortuin was gekomen.
Zij verwachtte natuurlijk niet dat ik bijna een half uur later weer aan de deur zou staan, vernikkeld van de kou! Want koud was het inmiddels al een paar dagen als staartje van de winter......en zeker als je nerveus wel vijf keer een rondje om haar huis hebt gelopen omdat je niet wilt erkennen dat je zonder een wandel-GPS niet eens je auto terug kunt vinden!
Het was heel prettig dat er bij Prima-Ballerina nog een kerstman voor het raam hing.
Omdat niet veel mensen dat meer hebben in maart kon ik hierop dus wel vijf keer haar huis terug vinden. Alleen die Kaat Mossel, die was niet te vinden, misschien moet ik daar ook maar een kerstlichtje in gaan hangen als ik niet ergens voor de deur kan parkeren.
Verloren liep ik telkens om een ander blok huizen in de hoop de juiste parkeerplaats weer terug te vinden met in een of andere hoek mijn lieve kleine witte auto'tje, te eigenwijs om eerder bij haar aan te kloppen blééf ik maar verkeerd lopen, zonder enig gevoel voor richting.

De vijfde keer dat ik de kerstman-raamdecoratie in haar keukenraam zag heb ik met mijn mobiel gebeld of zij wist hoe ik mijn auto terug kon vinden. Ik schaamde mij verloren, al zal ik hiermee best weer de 'lachers' die dit lezen op mijn hand krijgen.
Prima-Ballerina moest ook wel lachen om deze actie, gelukkig zei ze wel dat ik niet de eerste bezoeker was die dit overkwam, dus dat was een troost voor mij te noemen.
Prima-Ballerina heeft samen met mij in haar auto rondgereden om mijn auto te vinden.
Toen stapte ik in Kaat Mossel en zij reed mij voor naar de rijksweg richting Gouda.

Tot zover mijn eerste bezoek aan Capelle aan den IJssel.

Ik ben trouwens bijna jarig Sinterklaas, ik zou hééééééél graag voor mijn verjaardag een wandel-GPS hebben, want zo durf ik straks nergens meer uit te stappen zonder mijn auto op mijn rug.
Als ik een GPS heb past 'ie in mijn rugzak, alhoewel......... met al deze geestelijke ballast wordt die rugzak ook wel erg zwaar!
Eerst dan maar wat ballast opruimen en ook daar mag ik voor naar mijn Prima-Ballerina komen. We gaan een algehele opschoning doen van mijn harde schijf. Capelle, here I come......!!!! Ik ga net zo vaak die kerstmanverlichting zoeken tot ik vanzelf ga zeggen: Ik ben Hanneke, here I am!!!!

Miss HanneZ