Pinksterwandelingen

Pinksterwandelingen........

Helemaal in mijn "GidiUppie-Go" 

Omdat ik een week op vakantie was geweest moest ik helaas twee zaterdagtrainingen missen met mijn wandelclub Gidiup-Go.
Ik pakte de pinksterdagen op om alleen te trainen met twee 30 km tochten. Nu heb ik genoeg vriendinnen die het leuk vinden om met mij oefenwandelingen te doen maar geen vriendinnen die 30 kilometer willen lopen jammer genoeg.
Het waren duidelijk omschreven wandelingen die ooit van een wandelsportvereniging geweest waren dus ik was vol goede moed begonnen.
De avond ervoor was ik op de fiets het begin gaan fietsen van dag 1 om te kijken waar ik het beste lopend op kon starten en wat het beste begin vanaf mijn flat was.
Ik startte op die 1e Pinksterdag vanaf de Wethouder Venteweg en daarna leidde de wandeling mij langs een stuk Reeuwijkse Plassen.
Ik startte op die 1e Pinksterdag vanaf de Wethouder Venteweg en daarna leidde de wandeling mij langs een stuk Reeuwijkse Plassen,



via het Reeuwijkse Kaagjesland en de Winterdijk











over de Bloemendaalseweg en ik moest via een pad bij het Dierenasiel langs de geluidswal langs het pomphuis komen als het goed was……en toen ging het mis. Ik wist helemaal niet wat het pomphuis was en kon de uitgang van dat sportpark niet vinden.
Ik zou volgens de beschrijving de Goudse Poort onderdoor hebben gemoeten naar het Waddinxveense pad.

Het werd langzaamaan wat donker
en ik werd panisch omdat ik al zo vaak de weg ben kwijtgeraakt en ik zag geen levend wezen in dat park. Misschien is dit voor de meeste mensen niet voor te stellen maar ik moet al over eigen grenzen heen om “alleen-wandelen” leuk te vinden.
Ik ben wat je een richtingloos rondhuppelend  projectiel  kunt noemen omdat ik een topografisch analfabeet ben.
Ik  weet nét aan wat links en rechts is en ben onvoorstelbaar blij dat ik tegenwoordig sokken heb waar de “L” en “R”  op staan, dan hoef ik niet meer te twijfelen.

Natuurlijk was ik uitgerust gestart maar wel wat laat in de middag omdat ik eerst nog andere klussen had te doen, maar in wandeltijd uit te drukken was er genoeg tijd om de wandeling te voltooien voordat het donker zou zijn.
Bij nader inzien niet voor mij, toen ik uiteindelijk na een paar rondjes  de uitgang van dat park had gevonden moest ik eerst een paar echte mensen zien….. en ik dacht het eerst aan mijn vrienden Leo en Wendy, die het dichtst bij dit park wonen! Ik was uitgeput van de stress…… en kwam om kwart over tien bij Leo en Wendy aan, die duidelijk niet meer op bezoek gerekend hadden……..ik spreek nogmaals mijn dankbaarheid uit dat ik tóch binnen werd gelaten!
Ze wilden me ook thuisbrengen maar ik hield me groot en ook na twee biertjes dacht ik, nou kom op tuttebol, gas erop en gáán! Wendy vond het verbazingwekkend dat ik zo snel twee biertjes opdronk…..ik leek wel een vent zei ze nog. Ik antwoordde dat als je zoveel alleen moest regelen als vrouw je vanzelf bijna een vent werd.

Ik liep dus een paar straten verder en toen overrompelde mij opeens weer dat “Remy-gevoel”…….het was natuurlijk even gezellig bij mensen “samen” te geweest te zijn maar dan loop je daar weer alleen……ik had er ineens geen zin meer in en heb mijn OV-kaart langs de paal gehaald op het station en ben met de trein naar Goverwelle gereisd.

Fantastisch gedaan tuttebollie, schouderklopje voor je goede wil maar helaas niet voor je doorzettingsvermogen, gelukkig morgen weer een nieuwe kans!
Thuis alles donker, niemand thuis, kinderen weg, geen zin om het thuis nog gezellig te maken dus naar bed gegaan.


Volgende dag 2e pinksterdag, iets eerder van huis gegaan want het zou me toch niet gebeuren dat ik er wéér een fiasco van zou maken. Er ging  een liedje door mijn hoofd van Martine Bijl;  “Ik la me toch nie kenne, en ik zal dr wel an wenne”, daarbij stond ze dan helemaal versierd te wezen voor carnaval maar ze keek niet blij……ik schoot bij dat beeld in de lach omdat ik er ook niet aan zal wennen om alleen te wandelen net zo als zij niet aan het carnaval kon wennen.
Zoiets overkomt me ook vaak als ik mijn boterhammen sta te smeren en als ik er dan vrij jonge kaas op leg, dan kan ik het niet láten om er lekker op te duwen met mijn handen en erbij te zeggen; mijn man wil káás, dan krijgt hij káás, wat dan weer een reclame is geweest van Martine Bijl voor de Fricokaas.
Dat duwen op boterhammen deed ik vroeger ook thuis om te weten hoe vers het brood was, mijn moeder werd dan boos, die vond dat ik een zeurpiet was en het was vies om met je handen op het brood te duwen!

Nu heb ik denk ik zoiets van, niemand die het ziet want het is mijn eigen brood…..en ik heb het zelf verdiend dus mag ik erin drukken wanneer ik dat wil……
Zo praat ik mezelf dus dagelijks nieuwe energie in want het moet toch allemaal gebeuren dus je kan het beter maar positief starten nietwaar?

De wandeling startte achter in Goverwelle, Willenskade onder het spoor door, Steinse Groen, Steinse dijk en ik moest via huisnummer 7 naar beneden om via een straat op het Jaagpad in Haastrecht te komen. Ik wilde het goed doen dus heb twee keer een straat teruggelopen, geen Jaagpad te vinden terwijl ik weet waar het jaagpad is notabene!
Er zelf maar een draai aan gegeven om er toch te komen. In het dorp van Haastrecht gedineerd bij de Patatzaak omdat ik bang was dat ik daarna in de Boes-Boes (hoe schrijf je dat eigenlijk?) zou lopen en nergens meer kon eten en die boterhammen met kaas zijn gesmolten ook nog wel lekker dus zo gedacht en zo gedaan. 
Toen weer terug naar de wandeling, die ging verder door de Hekendorpse Buurt,

 

over de Zuringkade, Papekopperstraatweg waar ik constant liep te twijfelen of ik nu wel de goede kant op was gegaan omdat er vaak bij deze wandelingen pas een bordje met de straatnaam aan het “eind” van die weg stond!
Ik kwam bordjes tegen met Oudewater en Papekop en bedacht me dat ik nu wel ver van huis was……

Bij de Rotonde werd ik ook misleid door de tekst waar ik over moest steken en gelukkig ben ik terecht gekomen bij twee lieve mensen die mij de goede weg hebben gewezen en mijn flesje water hebben gevuld omdat zij van mening waren dat het nog een hele stevige tippel was naar Gouda…….
Ik moest constant langs de spoorbaan blijven lopen zeiden ze………en gelukkig is deze wandeling tot een goed einde gekomen en toen had ik er eindelijk een goed gevoel bij dat de Utrecht-Gouda tocht me ook ging lukken!!!!!


By the way is deze Utrecht-Gouda loop blaarloos door mij gelopen, werd na afloop afgeklokt op 43,9 kilometer en zoals blijkt had ik ook de goede sok aan de goede voet gedaan........